Statistische procescontrole (SPC): de uitleg

Statistische procescontrole (SPC): in dit artikel wordt statistische procescontrole (SPC) praktisch uitgelegd. Na het lezen begrijp je de basis van deze kwaliteitsmanagement tool.

Wat is statistische procescontrole (SPC)? De uitleg

Statistische procescontrole is een methode die gebruikt wordt in kwaliteitsmanagement. Deze kwaliteitsmanagement methode gebruikt statistische methodes om een proces te monitoren en te controleren. Het zorgt voor een efficiënt procesverloop met minder fouten en afval. SPC kan in principe op elk proces worden toegepast waarbij gemeten kan worden of de output voldoet aan de vereiste productspecificaties.

Statistische procescontrole wordt in twee fasen toegepast. De eerste fase omvat de initiële instelling van het proces. De tweede fase is de reguliere productiefase van het proces.

Een belangrijk voordeel van SPC naast het verminderen van afval, is dat het toepassen van de methode kan leiden tot een vermindering van de tijd die nodig is om producten te produceren.

Statistische procescontrole: de betekenis

Statistiek is een discipline die zich vooral bezighoudt met het verzamelen, organiseren, samenvatten, analyseren en trekken van conclusies uit grote hoeveelheden gegevens.

Een proces is een combinatie van mensen, materialen, methoden, machines, metingen en tijd om bepaalde input om te zetten in iets nieuws. Controle gaat over het beheren van een systeem, methode, machine en de metingen.

Oorsprong van Statistische procescontrole

SPC wordt sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw in Westerse industrieën gebruikt. De methode is ontwikkeld in de Verenigde Staten. Walter Shewhart wordt gecrediteerd met het ontwikkelen van de zogenoemde controlekaart en het idee dat een proces statistisch gecontroleerd zou kunnen worden in 1924, toen hij werkzaam was bij Bell Telephone Laboratories.

De SPC-principes zijn daarna opgenomen in de managementfilosofie van William Edwards Deming aan het begin van de Tweede Wereldoorlog.

SPC werd vooral populair nadat de Japanse industrie het op grote schaal implementeerde.

Stappen in statistische procescontrole (SPC)

Er worden doorgaans ongeveer vier stappen doorlopen in een proces van statistische procescontrole (SPC). Deze worden hieronder kort toegelicht.

Figuur 1 – statistische procescontrole model (stappen)

Plannen

In de eerste stap wordt de hoofdzaak van het probleem geïdentificeerd en worden corrigerende maatregelen genomen om dit probleem aan te pakken. Een corrigerende actie wordt onmiddellijk uitgevoerd nadat het probleem is geïdentificeerd.

Onderzoeken

De tweede stap in SPC is onderzoeken of experimenteren. Als problemen zich voordoen, helpt statistische procescontrole-software bij het analyseren van dit probleem en is de gebruiker in staat om snel en gemakkelijk een technische beslissing te maken die het probleem naar alle waarschijnlijkheid oplost. Deze ondersteuning is beschikbaar tijdens de gehele levenscyclus van de productontwikkeling.

Analyseren

Met behulp van de SPC software en bijbehorende digitale testgegevens krijgt de gebruiker een volledig beeld van de productiestatistieken. In deze fase worden alle mogelijke problemen tot in detail beschreven waarna de gegevens doorgestuurd worden naar de Research & Development (R&D) afdeling. Uiteindelijk is het doel om de productkwaliteit en klanttevredenheid te verbeteren.

Uitvoeren

De laatste fase is een fase van evaluatie. Is het probleem opgelost met corrigerende maatregelen en de implementatie van R&D-suggesties, werk dan aan aanvullende verbeteringen.

Een product of systeem is vrijwel nooit volledig uitontwikkeld. Is het resultaat nog niet succesvol, zoek dan naar andere manieren om het proces te optimaliseren.

Procescontrolediagrammen of controlekaarten

Controlekaarten of procescontrolediagrammen zijn eenvoudige diagrammen waarin verschillende punten aan elkaar verbonden zijn op een x- en y-as, waar de x-as voor tijd staat. De punten die opgenomen zijn in de diagram zijn vaak gemiddelden van subgroepen of individuele metingen.

SPC-controlekaarten laten precies de voor- en nadelen zien van een proces op een grafische manier. Ze helpen om eenvoudig het verschil tussen metingen te identificeren gedurende een periode.

Meer specifiek laat de grafiek zien hoe een bepaald proces presteert en welke wijzigingen in het proces mogelijk zijn. Ze helpen knelpunten, wachttijden en andere vertragingen te identificeren. Ten opzichte van andere methoden voor kwaliteitscontrole heeft de SPC-controlekaart als grote voordeel dat het de consistentie van een proces duidelijk in beeld brengt.

Nu is het jouw beurt

Wat denk jij? Herken jij de uitleg over Statistische procescontrole? Wordt SPC gebruikt in jouw werkomgeving? Welke andere methoden voor procescontrole ken jij? Met welke andere technieken en methoden kan deze methode gecombineerd worden volgens jou? Heb jij tips of opmerkingen?

Deel jouw kennis en ervaring via het commentaar veld onderaan dit artikel.

Meer informatie

1. Oakland, J. S. (2007). Statistical process control. Routledge.
2. Woodall, W. H., & Montgomery, D. C. (1999). Research issues and ideas in statistical process control. Journal of Quality Technology, 31(4), 376-386.
3. MacGregor, J. F., & Kourti, T. (1995). Statistical process control of multivariate processes. Control engineering practice, 3(3), 403-414.

Citatie voor dit artikel:
Janse, B. (2022). Statistische procescontrole (SPC). Retrieved [insert date] from Toolshero: https://www.toolshero.nl/kwaliteitsmanagement/statistische-procescontrole-spc/

Gepubliceerd op: 30/06/2022 | Laatste update: 29/03/2023

Wilt u linken naar dit artikel, dat kan!
<a href=”https://www.toolshero.nl/kwaliteitsmanagement/statistische-procescontrole-spc/”>Toolshero: Statistische procescontrole (SPC)</a>

Article by:

Ben Janse

Ben Janse is een young professional en werkzaam als Content Manager bij Toolshero. Daarnaast houdt hij zich binnen zijn studie International Business aan de Hogeschool Rotterdam bezig met het analyseren en ontwikkelen van managementmodellen. Dankzij zijn theoretische en praktische kennis weet hij hoofd- en bijzaken goed te onderscheiden waardoor de essentie van elk artikel goed naar voren komt.