Vermogensbeheer: de uitleg
Vermogensbeheer: in dit artikel vind je een praktische uitleg over vermogensbeheer, ook wel investment management genoemd. We bespreken wat vermogensbeheer is, wat de rol van beleggingsmanagers en portefeuille-structuren is, welke beleggingsstijlen er zijn, wat de nadelen van vermogensbeheer zijn en waarom prestatiemeting belangrijk is. Na het lezen van dit artikel begrijp je het belang van effectief vermogensbeheer in bedrijven. Onder vermogensbeheer valt ook asset management, waarover we een apart artikel hebben. Veel plezier met lezen!
Vermogensbeheer is het proces van het beheren van beleggingsportefeuilles, meestal voor grote instellingen zoals pensioenfondsen, schenkingen en verzekeringsmaatschappijen. Vermogensbeheerders worden vaak portefeuille-managers of asset managers genoemd.
Wat is vermogensbeheer?
Vermogensbeheer is een proces, geen product. Het omvat het opstellen van een investeringsbeleid en -strategie, gevolgd door continue monitoring om ervoor te zorgen dat de doelstellingen die erin zijn uiteengezet, worden bereikt.
Bij het formuleren van een beleggingsbeleid voor een pensioenfonds komen veel variabelen kijken. In grote lijnen omvatten deze:
- Gewenste rendement – Een langetermijnvisie zal gericht zijn op vermogensgroei, terwijl een kortetermijnvisie mogelijk ook het genereren van inkomsten vereist.
- Beleggingshorizon – Aangezien pensioenfondsen uitgestelde verplichtingen hebben, is hun tijdshorizon doorgaans langer dan die van andere financiële instellingen.
- Risicotolerantie – Factoren zoals de bestaande verplichtingen van een bedrijf en de verwachte cashflow spelen een rol bij de beslissing hoeveel risico passend is.
- Valutarisico – Een fonds dat belegt in effecten in een vreemde valuta, loopt een wisselkoersrisico. De mate van dit risico is een functie van zowel de activa als de passiva van het fonds. Als een Canadees bedrijf bijvoorbeeld zijn pensioenregeling financiert met activa in Amerikaanse dollar, maar de meeste van zijn werknemers in Canada heeft, zal het aanzienlijke blootstelling hebben aan veranderingen in de relatieve waarde tussen de twee valuta’s.
- Liquiditeit – Sommige soorten beleggingen (zoals grondstoffen) zijn niet erg liquide en kunnen onderhevig zijn aan grote dagelijkse prijsschommelingen.
- Type belegger – Particulieren vs. instellingen; publiek versus privé; eigen vermogen versus schuld; korte termijn versus lange termijn.
Definitie van vermogensbeheer
Vermogensbeheer is het beheer van geld of enige vorm van activa die eigendom zijn van beleggers. Het is het proces waarmee de vermogensbeheerder gedefinieerde beleggingsdoelstellingen tracht te bereiken door kapitaal in te zetten in een geschikte mix van financiële instrumenten en andere activa.
Er zijn twee belangrijke soorten beleggingen: beursgenoteerde effecten (aandelen) en vastrentende producten, waaronder obligaties.
Het proces voor vermogensbeheer begint met een grondig begrip van de behoeften, richtlijnen, beleidslijnen en beperkingen van de klant. Aangezien de marktomstandigheden voortdurend veranderen, veranderen ook de allocatiestrategieën.
Communicatie is de sleutel gedurende het hele proces, evenals voortdurende monitoring om ervoor te zorgen dat portefeuilles op schema liggen om hun doelstellingen te bereiken.
Vermogensbeheerders beheren doorgaans schenkingen voor onderwijsinstellingen of pensioenfondsen voor bedrijven namens werknemers. Veel beleggingsfondsen en beursvennootschappen bieden echter diensten voor vermogensbeheer die toegankelijker zijn voor individuele beleggers.
Vermogensbeheer is het proces van het beheren van beleggingen dat wordt uitgevoerd door vermogensbeheerders. De vermogensbeheerder streeft ernaar gedefinieerde beleggingsdoelstellingen te verwezenlijken door kapitaal in te zetten in een passende mix van financiële instrumenten en andere activa.
Vermogensbeheer is een dienst die wordt aangeboden door beleggingsfondsen, vermogensbeheerders, makelaars en financiële planners, waarmee ze portefeuilles op maat voor hun klanten kunnen samenstellen.
Beleggingsmanagers en portefeuille-structuren
In de beleggingswereld spelen vermogensbeheerders en portefeuille-structuren een grote rol. De vermogensbeheerders nemen de controle over beleggingen, die veel risico met zich meebrengen, en beleggen deze op een manier die beantwoordt aan een bepaalde financiële doelstelling.
Er zijn verschillende soorten vermogensbeheerders die een rol spelen in de wereld van beleggingen, maar ze hebben één hoofddoel, namelijk het beleggen van fondsen om kapitaal te vergroten.
Er zijn verschillende soorten vermogensbeheerders die een rol spelen in de wereld van beleggen, maar ze hebben allemaal één hoofddoel: geld in de markt investeren en het startkapitaal omzetten in meer geld. Sommige van deze typen zijn onder meer:
Fondsbeheerder
Dit type vermogensbeheerder beheert fondsactiva en verdeelt deze in verschillende effecten, zoals aandelen en obligaties.
Portfolio manager
Een portfolio manager of portefeuille-beheerder belegt de activa van klanten in activa-klassen zoals aandelen en vastrentende waarden door rechtstreeks te beleggen of via beheerde producten zoals beleggingsfondsen, Exchange Traded Funds (ETF’s) en hedgefondsen.
Financieel adviseur
Dit type vermogensbeheerder geeft klanten financieel advies over de juiste strategieën voor beleggen en andere gerelateerde diensten.
Adviseur directeur of portfolio consultant
Adviserende directeuren en portefeuille-consulenten geven onafhankelijk advies over portefeuilles, allocatiestrategieën, prestatierapportage, enz. aan instellingen met doorgaans meer dan US$ 100 miljoen aan activa in beheer.
Er kan worden belegd in openbare effecten, zoals gewone aandelen, preferente aandelen, obligaties, aandelen in beleggingsfondsen, of door directe belegging met een bedrijf of entiteit die optreedt als initiator of sponsor van de fondsen die worden aangeboden voor belegging. De initiator/sponsor wordt gewoonlijk door beleggers betaald in vergoedingen in ruil voor het verstrekken van kapitaal.
Vermogensbeheerders worden op twee manieren gecompenseerd: ofwel door vergoedingen in rekening te brengen op basis van de totale waarde van het geïnvesteerde kapitaal, ofwel door vergoedingen in rekening te brengen als een percentage van de verdiende winst. Vermogensbeheerders kunnen ook worden gecompenseerd met beleggingsproducten, waaronder aandelen, warrants, opties en derivaten.
Vermogensbeheer is onderverdeeld in twee afzonderlijke delen: discretionair en adviserend. Het verschil tussen beide komt neer op de vraag of de manager al dan niet discretionaire bevoegdheid heeft om transacties uit te voeren zonder hun klant te raadplegen. In een adviesrelatie wordt beleggingsadvies verstrekt, maar worden er geen transacties uitgevoerd zonder toestemming van de belegger.
Over het algemeen beheren vermogensbeheerders geld voor zowel individuele beleggers als instellingen zoals pensioenfondsen en vakbonden. Ze bieden een breed scala aan diensten, waaronder aandelenselectie en markttiming; het samenstellen van gediversifieerde portefeuilles die combinaties van strategieën weerspiegelen, waaronder groei, inkomsten en waarde-belegging; geld beheren op basis van de risicoprofielen van beleggers; het geven van beleggingsadvies over directe investeringen in onroerend goed of andere activa buiten aandelen en obligaties; het ontwerpen van verzekeringsproducten; enzovoorts.
Vermogensbeheerders brengen doorgaans kosten in rekening voor hun diensten volgens een prijstabel die meestal wordt uitgedrukt als een jaarlijkse beheervergoeding. Dit is over het algemeen tussen 0,5% en 2% van het totale bedrag dat bij hen is belegd, hoewel sommige zelfs over de 5% gaan.
Hoge vermogensbeheervergoedingen zijn bijzonder zwaar voor beleggers die kleine bedragen te beleggen hebben of die geen kapitaal meer kunnen inbrengen zodra ze het maximale vermogen hebben bereikt dat is toegestaan door hun financiële adviseurs of beursvennootschappen.
De grootste aantrekkingskracht van vermogensbeheerbedrijven is hun vermogen om betere rendementen te behalen dan beleggers alleen zouden kunnen vinden.
Beleggingsstijlen in vermogensbeheer
De stijl van vermogensbeheer die je kiest voor jouw portefeuille is gebaseerd op de wensen en behoeften van je klanten.
Vermogensbeheerders zullen vaak een combinatie van deze stijlen gebruiken, omdat ze verschillende voordelen en beperkingen bieden.
Kernwaarde en relatieve waarde
Kern- en relatieve waarde-managers zijn gericht op het vinden van ondergewaardeerde of overgewaardeerde effecten. Ze besteden het grootste deel van hun tijd aan het onderzoeken van individuele effecten met behulp van gegevens die variëren van koers-winstverhoudingen tot statistieken over geldstromen.
Relatieve waarde is een iets andere benadering waarbij managers statistische analyses gebruiken om inefficiënt geprijsde activa te identificeren, hetzij door middel van fundamentele bedrijfsanalyses of statistische methoden.
Tegendraads
Tegendraads vermogensbeheer is zeer tactisch. Net als relatieve waarde-managers zoeken tegenspelers naar inconsistenties in de markt, maar ze zijn ook bereid om tegen hen in te zetten. Deze strategieën kunnen worden onderverdeeld in drie categorieën: bottom-up, top-down en macro.
Bottom-up investeerders doen uitgebreid fundamenteel onderzoek voordat ze investeren, waarbij ze kijken naar de financiële overzichten, het management en de concurrentievoordelen van een bedrijf.
Top-down managers gebruiken economische indicatoren om markttrends te identificeren die van invloed kunnen zijn op de toekomstige prestaties van bedrijven in hun portefeuilles.
Naast deze twee stijlen, die doorgaans door hedgefondsen worden gebruikt, nemen sommige grote beleggingsfondsen ook macroposities in met hun portefeuille. Macromanagers zoeken naar brede marktthema’s die de economie als geheel zullen beïnvloeden en investeren dienovereenkomstig.
Beheerde futures
Beheerde futures-strategieën omvatten beleggingen in futures-contracten op de belangrijkste beurzen, waaronder obligaties, valuta’s, grondstoffen en aandelenindices. Deze investeerders hanteren vaak een top-down benadering, maar doen geen fundamenteel onderzoek voordat ze investeringsbeslissingen nemen.
In plaats daarvan vertrouwen deze fondsen op momentum-indicatoren, zoals voortschrijdende gemiddelden, in plaats van het gebruik van traditionele waarderingsmodellen.
Fusiearbitrage
Investeerders in fusiearbitrage proberen te profiteren van de prijsverschillen die vaak ontstaan na aankondigingen van fusies.
In een vereenvoudigd voorbeeld kan een belegger een aandeel kopen vlak voordat het wordt overgenomen voor $ 20 en het na de overname doorverkopen voor $ 30. Als deze strategie 5% per maand oplevert en het zes maanden duurt voordat de deal rond is, verdubbel je je geld in 18 maanden.
Vermogensbeheer kosten
De vergoedingen voor dit soort fondsen variëren van 0,75% (vastrentende waarden) tot wel 3% (fondsen die verschillende strategieën gebruiken). Deze vergoeding is niet gebaseerd op het beheerd vermogen, maar wordt in plaats daarvan in rekening gebracht als een percentage van de verdiende winst. Dus als een van deze fondsen die maand geen winst maakt, zijn er geen kosten.
Vermogensbeheerders gebruiken vaak een combinatie van verschillende stijlen en stemmen hun langetermijninvesteringen af op de behoeften van elke klant. Door deze aanpak te gebruiken, kunnen ze klanten een brede blootstelling aan de markt bieden zonder onnodige risico’s te nemen.
Externe effecten van vermogensbeheer
De belangrijkste voordelen voor vermogensbeheerders zijn het hebben van grote hoeveelheden kapitaal en superieure expertise. Dit stelt hen in staat te profiteren van anomalieën op de financiële markten die voor de meeste individuele beleggers niet beschikbaar of te duur zijn.
Wat zijn de nadelen?
Goede beleggingsrendementen moeten worden afgewogen tegen lage kosten en hoge liquiditeit. Dus als je een vermogensbeheerder kunt vinden die uitstekende aanbiedingen biedt tegen een redelijk niveau, moet je overwegen hogere vergoedingen te betalen.
Succesvolle vermogensbeheerders kunnen zo succesvol worden dat ze veel kapitaal nodig hebben om aan de eisen van hun klanten te voldoen. Op dit punt is het vaak logisch dat ze externe investeerders aannemen in plaats van zich te beperken tot een specifieke groep mensen.
Sommige vermogensbeheerders gebruiken ingewikkelde strategieën die zelfs ervaren beleggers niet begrijpen. Deze aanpak kan acceptabel zijn als je een manager kunt vinden met een lange staat van dienst en een uitstekende prestatiegeschiedenis, maar het kan ook gevaarlijk zijn als de methoden van het bedrijf plotseling veranderen of falen.
Prestatiemeting in vermogensbeheer
Prestatiemeting in Investment Management is belangrijk omdat het helpt te meten wanneer een fondsbeheerder of een vermogensbeheerder het goed heeft gedaan voor hun klanten. Er zijn verschillende manieren om prestaties te beoordelen.
Eén manier is door te kijken naar de totale waarde van het beheerd vermogen en deze te vergelijken met het totale bedrag aan in rekening gebrachte vergoedingen. Een andere manier is door te kijken naar prestaties in de loop van de tijd en te onderzoeken hoe iemand het heeft gedaan ten opzichte van een benchmark die ze zichzelf hebben opgelegd.
Er zijn veel mensen in de financiële wereld die manieren proberen te bedenken om prestatiemeting te verbeteren. Een zo’n persoon was Harry Markowitz die met de moderne portefeuille-theorie kwam, die stelt dat diversificatie kan helpen het risico te verminderen en het rendement te verhogen door de volatiliteit te verminderen.
De hoge prestatie kan ook optreden wanneer twee of meer managers samenwerken. Dit wordt bereikt door het gebruik van een dakfonds dat belegt in andere vermogensbeheerders.
Een andere manier om met een laag risico een hoog rendement te behalen is door het gebruik van derivaten zoals futures, swaps, opties en forwards. Deze tools zijn erg populair onder hedgefondsen, maar ze hebben ook hun risico’s.
Nu is het jouw beurt
Wat denk jij? Is het belangrijk dat de bedrijven van vandaag een persoon of een gespecialiseerd gebied hebben die investeringen beheert? Heb jij vermogensbeheer in de praktijk gebracht, zo ja, wil je je ervaring met ons delen? Heb je suggesties of iets anders toe te voegen?
Deel jouw kennis en ervaring via het commentaar veld onderaan dit artikel.
Meer informatie
- Francis, J. C., & Kim, D. (2013). Modern Portfolio Theory,+ Website: Foundations, Analysis, and New Developments (Vol. 795). John Wiley & Sons.
- Litterman, B. (2004). Modern investment management: an equilibrium approach (Vol. 246). John Wiley & Sons.
- Singh, P. (2012). Investment Management. Himalaya Publishing House.
Citatie voor dit artikel:
Ospina Avendano, D. (2021). Vermogensbeheer. Retrieved [insert date] from Toolshero: https://www.toolshero.nl/financieel-management/vermogensbeheer/
Oorspronkelijke publicatiedatum: 10/07/2021 | Laatste update: 01/02/2024
Wilt u linken naar dit artikel, dat kan!
<a href=”https://www.toolshero.nl/financieel-management/vermogensbeheer/”>Toolshero: Vermogensbeheer</a>
Gerelateerde Artikelen
Solvabiliteitsratio berekenen: de uitleg
Financieel modelleren: de uitleg
Request for Quotation (RFQ): uitleg en template
Quick ratio berekenen: de uitleg
