Dhirubhai Ambani biografie en quotes

Dhirubhai Ambani (28 december 1932-6 juli 2002) was een Indiase zakenman en industrieel. Dhirubhai Hirachand Ambani was de oprichter van Reliance Industries, een groot conglomeraat in de petrochemie, communicatie, energie- en textielsector. Het bedrijf was het eerste particuliere bedrijf uit India dat de Fortune 500 haalde. Na zijn dood was het bedrijf 2.9 miljard Amerikaanse dollar waard.

Dhirubhai Ambani biografie

Jeugd

Dhirubhai Ambani werd geboren het kleine dorp Chorwad, in de westelijke Indiase provincie Gujarat. Hij komt uit dezelfde regio en stam als Mahatma Gandhi. Zijn vader was Hirachand Govardhandas Ambani. Hij was leraar in het dorp en verdiende niet veel geld. Hij leefde samen met Dhirubhai’s moeder, Jamanaben een eenvoudig leven.

Dhirubhai had twee zussen en twee broers: Trilochanaben, Jasuben, Natubhai en Ramnikbhai. Het is in de regio waar hij geboren werd gebruikelijk om ‘ben’ toe te voegen aan vrouwelijke namen, wat zoveel betekent als zus. Aan mannelijke namen wordt broer toegevoegd: bhai. Ondanks dat Dhirubhai een lastig kind was, schijnt hij het favoriete kind van de familie geweest te zijn.

Het was een veeleisend kind dat moeilijk te paaien was. Termen die gebruikt worden om zijn karakter en persoonlijkheid te omschrijven zijn, onder anderen: krachtig, onverzetbaar, intelligent, robuust en onstuitbaar. Dhirubhai was een energiek kind en erg enthousiast over hetgeen dat hem bezighield, vastbesloten om te doen wat hij wilde doen op zijn manier.

Tienerjaren van Dhirubhai Ambani

Het lastige karakter van Dhirubhai was ook merkbaar op school. In de benauwende molen van het onderwijs kwam hij niet tot zijn recht, zo concludeerde hij ook zelf al vroeg. Kon hij kiezen wat hij deed, dan koos hij altijd inspannende fysieke activiteiten.

Jamanaben spoorde de broers Dhirubhai en Ramnikbhai aan om het inkomen van hun vader aan te vullen door wat geld te verdienen. Ze bleef herop aandringen tot Dhirubhai er boos om werd. Hij snauwde ze toe dat hij later veel geld zou verdienen, en waarom ze bleef zeuren om geld.

Om zijn woorden kracht bij te zetten kocht hij een blikje arachideolie met een lening en verkocht hij de olie langs de kant van de weg. De winst die hij hiermee verdiende gaf hij aan zijn moeder. Vervolgens begon hij in zijn vrije tijd marktkraampjes op te zetten met friet en gefrituurde uien.

Vervolgonderwijs

Nadat Dhirubhai de vijfde standaard in het Indiase schoolsysteem had voltooid, ging hij naar de stad Junagarh. Hier ontwikkelde hij zijn sterke verbale inzicht en werd hij geprezen om zijn organisatievaardigheden en teamgeest. Hij was niet sterk de examens en andere routinetests, maar deed het gemiddeld goed bij zijn eindexamen. Het vak rekenen kostte hem grote moeite om te halen.

In het derde jaar van de opleiding werd hij gekozen als algemeen secretaris van de Junagarh Students Union. Hij was een belangrijk figuur in de klas en had in eerdere jaren verschillende activiteiten georganiseerd. Zo nam hij zijn klasgenoten mee naar de top van Girnar Hills en ging hij naar het Gir-bos om leeuwen te spotten.

Onafhankelijkheid India

Tijdens deze schoolperiode was Junagarh een prinsdom dat onder bewind viel van de Nawab, een moslimfamilie. De Nawab werd verplicht om de staat samen te voegen met de Indiase Unie nadat de Indiase Onafhankelijkheidswet werd aangenomen, maar weigerde dit. Dit zorgde ervoor dat op 15 augustus 1947, toen India de onafhankelijkheid vierde, de bevolking in het Prinsdom van Nawab nog steeds geketend waren. Zij mochten de onafhankelijkheid niet vieren en werden zelfs gemaand om binnen te blijven.

Dhirubhai negeerde de verordening en besloot de studenten van zijn school bijeen te roepen en met veel heisa een vlaggenceremonie uit te voeren. Ze zongen patriottische liederen en deelden snoep uit. Hij hield hier zijn eerste korte toespraak, welke omschreven wordt als hartstochtelijk en donderend.

Dhirubhai werd aangehouden, maar er werd besloten hem niet verantwoordelijkheid te houden voor het strafbare feit, gezien zijn jonge leeftijd. Ze wilden dat hij onschuldig zou pleiten, zo werd hem verteld tijdens urenlange ondervragingen. Dhirubhai zwichtte niet en vertikte onschuldig te pleiten. Toch werd hij later die nacht nog heengezonden. Hij kreeg een heldenonthaal van zijn schoolgenoten.

Praja Mandal

Het verzet werd steeds groter in de regio en Dhirubhai Ambani besloot zich te storten zich in de Praja Mandal-beweging. Hij maakte posters in geheime schuilplaatsen en verspreidde illegale kranten en folders met zijn schooltas. Op een gegeven moment was de druk vanuit de bevolking zo groot, dat de Nawab vluchtte. Kort daarna trad Junagarh toe tot de Indiase Unie.

Later vertelde Dhirubhai hierover dat het een van de meest opwindende dag uit zijn leven was.

Politieke ambities

Kort na deze gebeurtenis werd in de stad een nieuwe studentenbeweging opgericht. Dhirubhai werd opnieuw de leider, wat uiteindelijk opviel bij de lokale politieke leiders. Hij voelde zich erg aangetrokken tot de politiek omdat het een manier was om een steentje bij te dragen aan de opbouw van een nieuw India.

Toen de gemeenteraadsverkiezingen werden gehouden in Junagarh besloot Dhirubhai om campagne te voeren voor de socialisten, die zich kort daarvoor afscheidden van het congres. Hij voelde zich aangetrokken tot politieke figuren als Jawaharlal Nehru en Sardar Patel.

Vader en oudere broer waren fel tegen zijn deelname aan de campagne, onder anderen omdat hij gezakt was voor het toelatingsexamen op school. Dhirubhai stelde hen gerust door te zeggen dat hij het examen de volgende keer zou halen, ondanks zijn deelname aan de campagne.

De kandidaten waarvoor Dhirubhai campagne had gevoerd wonnen en hij was uitzinnig. Hij werd direct uitgenodigd om lid te worden van de Socialistische Partij. Hij had echter het gevoel ergens anders te horen en wees de uitnodiging vriendelijk af.

Vroege loopbaan van Dhirubhai Ambani

Nog voordat de uitslag van zijn toelatingsexamen bekend werd, riep zijn vader hem bij zich. Hij gaf aan dat hij niet meer kon werken vanwege zijn verslechterde gezondheid en dat Dhirubhai Ambani niet meer zou kunnen studeren, maar dat hij nodig was om geld te verdienen. Dhirubhai antwoorde dat hij zou doen wat van hem verwacht werd. Ramnikbhai had al een baan geregeld in Aden.

Aangekomen in Aden, begon Dhirubhai te werken bij een klerk bij A. Besse & Co. Het hield zich bezig met boeken: behandelen, verzenden, doorsturen en verkopen. Dhirubhai werd eerst aan het werk gezet op de handelsafdeling van het bedrijf. Later werd hij overgeplaatst naar de afdeling die aardolieproducten verwerkte voor Shell.

Tijdens deze periode leerde hij zakendoen. Hij was snel in de omgang en voelde het vak zakendoen haarfijn aan. Hij ontmoette handelaren uit de hele wereld en omgaf zich met invloedrijke figuren. Hij kwam in de verleiding om te speculeren op de markt, maar had er geen geld voor. Hij besloot gratis te werken voor een boekhoudbedrijf, om meer inzicht te verkrijgen in de financiele wereld.

Speculeren op de markt

Toen hij dacht er klaar voor te zijn, begon hij te speculeren op de aan- en verkoop van allerlei goederen. Hij leende geld bij vrienden en familie en zijn motto werd: winst deel ik en alle verlies is voor mij. Al snel ontdekten mensen dat hij een talent had voor het doen van speculaties over de markt.

Ondertussen kwam de olieraffinaderij van Shell in Aden, in 1954. Hetzelfde jaar keerde Dhirubhai terug naar Gujarat om te trouwen met Kokilaben. Hij kreeg een nieuwe baan bij het olievulstation in de nieuwe haven. Hij vond het een leuke baan, maar het was veeleisender dan zijn eerdere jobs. Tijdens deze periode begon hij te dromen over het bouwen van een eigen raffinaderij.

Dhirubhai’s vader was in 1952 overleden. Hij was inmiddels gezegend met een zoon, Mukesh D. Ambani. Hij overwoog een winkel te openen in London en een goed leven te leiden, maar kon de keuze niet maken om de groei en ontwikkeling van India te missen.

Dhirubhai was toen 26 jaar.

Bombay

In 1958 kwam hij aan in Bombay, zonder een aanzienlijke hoeveelheid geld en zonder connecties. Met zijn kleine portemonnee begon hij te zoeken naar kansen voor zakendoen. Hij kwam tot de conclusie dat hij alleen een winkeltje zou kunnen beginnen met zijn geld, maar dat was niet wat hij zocht.

Hij vestigde zich in Bombay en startte Ambani Reliance Commercial Corporation, een handelsbedrijf in specerijen. Het enige dat in het kantoor stond waren twee stoelen, een schrijfblokje, pennen en een inktpot. Er was geen telefoon, maar hij kon bellen en gebeld worden met de telefoon van een naastgelegen arts. Hij betaalde de man voor ieder telefoongebruik een vast klein bedrag.

Hij nam een klusjesman aan en een oude man. De oude man hield zich bezig met brieven schrijven en receptiewerk. Hij begon Arabische brieven te sturen naar zijn contacten in Aden en de Gulf Emirates waarin hij tarieven uiteenzette waartegen hij specerijen kon leveren.

De bestellingen begonnen binnen te druppelen en werden snel uitgevoerd. Hij hield de marges laag, de kwaliteit en volumes hoog. Hij was een van de weinige die dit deed en maakte snel naam. Wanneer hij klachten kreeg over de kwaliteit, zag hij af van de betaalplicht voor de klanten.

Op een dag kreeg hij een grote opdracht voor mest uit de Gulf Emirates. Zijn vrienden en werknemers vertelden hem dat het onmogelijk was om zoveel mest te verzamelen in de korte periode. Dhirubhai Ambani hield wel van een uitdaging en accepteerde de opdracht. Hij gaf later te kennen dat ze ‘echt heel veel geld’ verdienden met deze opdracht.

Textiel

Na een aantal jaar nam de motivatie van het werken in de specerijensector af. Hij werd verteld dat er ook veel geld te verdienen was in de textielindustrie. De sector was complex en zeer speculatief en werd gedomineerd door bedrijven als Forbes & Gokak, bedrijven die al lang actief waren in de sector.

Hij begon garenmarkten te bezoeken en observeerde hoe de handel werkte. Hij begon verschillende garen te kopen en te verkopen. Eerst in kleine hoeveelheden, daarna in grotere hoeveelheden.

Het bedrijf groeide, waarmee ook zijn behoefte aan geld groeide. Hij begon geld uit te lenen tegen hoge rentetarieven waarmee dit gebrek werd opgelost. Hij begon grote deals te sluiten in garen en verhuisde naar een groter kantoor. Zijn broers kwamen ook werken voor het bedrijf.

Het bedrijf werd geteisterd door valse geruchten, zoals het gerucht dat Dharubhai failliet zou zijn. Later zouden dit soort gebeurtenissen nog vaker optreden. Hij beschrijft het als het vuur van afgunst.

Kort daarna werd Dhirubhai verkozen tot directeur van de Bombay Yarn Merchants Association. Het bedrijf werd bekend met Bamber: een soort textiel dat een duidelijke glans had en goed geschikt was voor het maken van sari’s en kledingmaterialen. Deze stoffen gingen langer mee dan nylon. Met het domineren van deze nieuwe hype kwam de eerste grote geldstroom voor het latere Reliance Industries Textiles.

Gedurende de jaren 1958-1965 bleef het bedrijf groeien en voegden steeds meer mensen zich bij Dharubhai. Hij leidde het bedrijf op een vriendelijke en flexibele manier. Hij toonde begrip voor menselijke tekortkomingen en deed zijn uiterste best om iedereen te helpen die dat nodig had. Geen wonder dat de meeste werknemers zeer loyaal aan hem waren.

Ook zijn gezin breidde uit. Mukesh was nu 9 jaar en hij kreeg een tweede zoon, Anil Ambani in 1959. Hij kreeg daarnaast twee dochters in 1961 en 1962. Intussen was het gezin verhuisd naar een groter appartement in het zuiden van Bombay.

Tegenslagen

Hij besloot een eigen textielfabriek te bouwen, in plaats van het aankopen van een oude. Hij stuurde zijn broers om een geschikte locatie te vinden. Die vonden ze, dichtbij de textielstad Ahmedabad in Naroda.

Dharubhai omschreef dit avontuur als een grote droom voor iedereen die eraan meewerkte. Het project begon met zes mensen in 1966. De bouw startte in mei dat jaar en ging dag en nacht door. Sen Gupta stelde vier Liba-kettingbreimachines samen en een Then-verfmachine. Ook werd een stentermachine besteld.

Op 6 juni devalueerde de roepie ineens bijna met 37 procent. De regering eindigde direct verschillende financiële regelingen, onder anderen voor de export van nylon. Ondanks bezwaren ging de bouw door en werd de deadline van september net gehaald.

In januari 1967 begon de productie van de stoffen, maar de nieuw uitgerolde stof bleef zich opstapelen in de magazijnen van Reliance vanwege tegenwerkende groothandelaren. Dhirubhai Ambani besloot rechtstreeks naar de retailer investeerders te gaan. Hij leverde grote hoeveelheden materiaal zonder betalingsverplichtingen te eisen. Zijn aanpak werkte.

Veel retailers stopten met het verkopen van andere merken. Langzaam ontstond de slogan ‘Only Vimal’. De Vimal-stoffen zijn vernoemd naar Vimal Ambani, Dhirubhai’s neef en zoon van Dhirubhai’s oudere broer Ramniklal, die nog steeds het oudste lid van het Reliance-bestuur is.

De zaken gingen goed en Reliance en Naroda werden steeds uitgebreid. In 1980 was daar een nieuwe uitbreiding met de installatie van 148 Sulzer-weefmachines, 16 Sourer-weefmachines en een groot aantal machines voor het aanbrengen van textuur aan textiel.

In 1983 kwam zoon Anil Ambani terug naar India na het behalen van zijn MBA aan de Wharton School in Pennsylvania, United States. Hij trouwde met Tina Ambani, een bekende actrice.

Hij trad in dienst bij Reliance Group als co-chief. Het bedrijf ontwikkelde en innoveerde en voegde tot 1996 volledig geautomatiseerde weefmachines en andere hoogwaardige textielmachines toe. Reliance werd het grootste composietbedrijf van het land, waar alles werd gedaan om ruwe garens om te zetten in grote afgewerkte balen stof. Het bedrijf begon tevens met de productie van materialen van hoge kwaliteit, waaronder meubelstoffen en kameelwol.

De dood van Dhirubhai Ambani

Dharubhai Ambani werd in 2002 getroffen door een ernstige beroerte en werd opgenomen in het Breach Candy Hospital in Mumbai. Hij lag meer dan een week in coma en verschillende artsen werden geraadpleegd. Hij overleed op 6 juli 2002. Hij ontving na zijn dood de Padma Vibhushan award.

Dhirubhai Ambani quotes

1. “We bet on people.”
2. “Meeting the deadlines is not good enough, beating the deadlines is my expectation.”
3. “Pursue your goals even in the face of difficulties, and convert advertisements into opportunities.”
4. “Don’t give up, courage is my conviction.”
5. “Between my past, the present and the future, there is one common factor: Relationship and Trust. This is the foundation of our growth.”
6. “Only when you dream it you can do it.”
7. “Think big, think fast, think ahead. Ideas are no one’s monopoly.”
8. “Our dreams have to be bigger. Our ambitions higher. Our commitment deeper. And our efforts greater. This is my dream for Reliance and for India.”
9. “You don’t require an invitation to make profits.”
10. “If you work with determination and with perfection, success will follow.”
11. “Pursue your goals even in the face of difficulties, and convert advertisements into opportunities.”
12. “Give the youth a proper environment. Motivate them. Extend them the support they need. Each one of them has infinite source of energy. They will deliver.”

Citatie voor dit artikel:
Janse, B. (2022). Dhirubhai Ambani. Retrieved [insert date] from Toolshero: https://www.toolshero.nl/bekende-auteurs/dhirubhai-ambani/

Oorspronkelijke publicatiedatum: 14/03/2022 | Laatste update: 24/05/2023

Wilt u linken naar dit artikel, dat kan!
<a href=”https://www.toolshero.nl/bekende-auteurs/dhirubhai-ambani/”>Toolshero: Dhirubhai Ambani</a>

Article by:

Ben Janse

Ben Janse is een young professional en werkzaam als Content Manager bij Toolshero. Daarnaast houdt hij zich binnen zijn studie International Business aan de Hogeschool Rotterdam bezig met het analyseren en ontwikkelen van managementmodellen. Dankzij zijn theoretische en praktische kennis weet hij hoofd- en bijzaken goed te onderscheiden waardoor de essentie van elk artikel goed naar voren komt.